Traven Listapad

Задае пытанні, прыпыняе дзею, статычны, нудны. Мяркуючы па ўсім – турбот заплечнік і ўмоўнасцяў вазок, валізка з цежарам няўмолным, што ні дае ісці з палёгкай па жыцці.

Трывала, моцна, надзейна сядзіць на сваім мейсцы, але любая з дзеючых асоб здольна сесці на яго, спатыкнуцца, падраць вопратку. З’явіцца здольны/здольна ў любым мейсцы прасторы і ў любы час. Героі выкарыстоўваюць яго\яе з’яўлення\наяўнасці ў сваіх мэтах і патрэбах.

Увасабляе ў сабе, яго вялікасць Выпадак.

абагулены вобраз бацькоў любога з перссанажаў

з’яўлецца ў вглядзе мужчны, проста апранутага, але з эленентамі персаналізацыі:

• саламяны капялюш- баька Яноны
• з рубанкам у руках- бацька Цеслі
• у жаночым фартху- маці Антося
• у хустцы, завязанай пад бараду- маці Яноны

Чараўніа, вядзьарка – дае Цеслі чароўня інстренты для працы ўзамен на (…)

На выгляд жанчына нівызначанага ўзросту, бялявая, твар крыху “рыхлы”, з яўныі скуламі, але з прывабнымі вачыа і пышнымі вуснамі. Заплятае косы ні па ўзросце. Вопратка падкрэслівае грудзі. Перыядычна пагладжвае сябе па клубох, паступова пераходзячы на азадак.

Ні гледзячы на чараўніцкія навыкі – у сабе пяшчотная і адзінокая жанчына, марыць каб Цесля застаўя з ею, таму і дапамагае яму, змагаючыся са сваёй “шаманскай” існасццю,

Неўтральны перанаж, алказвае на птанні, адказ на каторя дзеючя асобы ні хочь, альбо ні могь адказаь, накіроўвае герояў, змяняе нітку сюжэту, разварочвае …

Лёса ніпрадказальныя шляхі, адбікам капытоў ён азначае.

Дзеючыя асабы:

Вершнік – неўтральны персанаж – дае адказы, змяняе нітку сюжэту, накіроўвае, разварочвае, …

Шана, Шаната (чараўніца, вядзьмарка) – дае Цеслі чароўныя інструменты для працы, узамен на…

Бацька (Тата) – абагулены вобраз бацькоў для любога з персанажаў

Пень (калода) – трывала сядзіць на сваім мейсцы, але любы з дзеючых асоб здольны сесці на яго, спатыкнуцца, выкарыстаць у сваіх мэтах у любым мейсцы прасторы і часу…з’яўляецца нечакана

Пілігрым – задае пытанні, прыпыняе дзею, супраць зЬмен, …

Цесля, (сталяр) –

Янона (жонка цесляра) –

Антон (млынар) –

Зорка (жонка млынара) –

Капель уж ритм весны стучит,

Из луж улыбчивое солнце брызжет…

Капеж вясной гучыць навокал,

Усмешкай сонечнай ад лужын кроплі адлятаюць…

Проталин трещины хрипотцой журчат,

И мокрый воздух нос щекочет…

Расшчэліны рыпяць прагалін сіпам,

І ветра вільгаццю казыча подых…

Кружит разбуженная птичья стайка,

Спросонья почки на деревьев зазевали…

Устрапянулася ад сполаху птушак чарада,

Самлелых пупышак позяхі узддыхнулі…

Абдымае млявы вечар, ахінае плечы цеплыня.

Нібы коўдрай засцілае, думак яблык пасціла.

Застаецца смакам лета, на акрайку языка.

Засынай мая “Палтаўка”, прытуліўшы плячука.

Сноў салодкіх, дзіўных, смелых ноч з сабою прынясе.

Дываном пяшчотным, белым да аблокаў панясе.

Там ёсць зоры, месяц, неба! Там умоўнасцяў няма!

Заспакойваюцца сэрцы… Спіць мой любы, сплю і я…

Рыпенне гнуткіх елак у падрубе

Пах кажуха пазбуцьвелага з часам

Пяшчотны подых дошак на падлозе

Ускудлачаны аблокаў дотыкамі дах

Грунтоўнасць бутаванага падмурку

Шэрых вокнаў позірк у далечу

Успамін вякоў даўно мінулых

Галін абдымкі яблынь навакольных

Заросшых рэчышч мурагом сцяжынкі

Трываласць снега цежару, дажда стуменням

Надзея быць патрэбнвм і ўтульным