Цікавых рэчаў шмат ў сусвеце, найпрыгажэйшая з іх ЧАС,

Спачатку бег яго павольны, мейсамі марудны, невясомы нібы пух.

Паскараць, дзіцячае жыццё падштурхвае што раз,

Са сталасццю “за ЧАСам ЧАС”, нарошчвае паскарэння рух.

Хуткасть ходу дае нагоду шанаваць, і ні разбэшчвацца прымушае нас,

Трымаем, дорым і губляем, марнуем, паскараем і ЧАСам выпускаем з рук.

*

Апушчана ў расповядзе адна з падзеяў: красці ЧАС,

Бо скрадзенай быць можа рэч, што нам належыць нізнарок.

Німа той дзеі нсамрэч у суЧАСны ЧАС сярод нас,

У спадзеве мы, што атрымалі падарунак ЧАС як рок.